تجربه لینوکس
لینوکس رو با اوبونتو شروع کردم. به مادر توزیع های دبیانی رسیدم و در حال استفاده از دبیان هستم.😉
لینوکس عطش تغییر را در شما همواره زنده نگه میداره. کنج به کنج سیستم عامل خود را تغییر میدهید، خراب میکنید، دوباره میسازید، جستجو میکنید و دوباره تکرار می کنید.
برای من که متخصص سیستم نیستم صرف زمان در این حوزه به نظر بی فایده است. اما درگیر شدن با لینوکس درس های زیادی با خود دارد.
اخیرا به قسمتی از سیستم عامل بنام wm توجهم جلب شده است. window manager این امکان را فراهم میکند تا پنجره های مربوط به برنامه های مختلف با چه رویکرد و به چه شکلی نمایش داده شوند.
وقتی با ابزارهای رایگانی مثل libreoffice، emacs، hugo، kdnlivee، gnome و غیره آشنا می شوید. به این فکر می کنید چرا سالها نرم افزارهای office را کرک شده نصب کرده اید تا همان استفاده را از آنها بکنید. و این سوال ایجاد می شود که چرا همچنان متخصصان سیستم استفاده از office را پیشنهاد می دهند، در حالی که ابزارهای کارآمدتری برای رفع نیازهای روزمره وجود دارد.
وقتی با دنیای open-source آشنا می شوید حیرت زده می شوید، چگونه این همه تلاش در این حوزه شکل گرفته است. بدون اینکه لزوما مدیریت متمرکزی وجود داشته باشد. و این واقعا آغاز عصر تمرکز زداییست.
خوره کتاب دبیان
اخیرا با راهنمایی drewgrif دبیان ۱۲ رو نصب کردم. اما این بار به جای استفاده از zswap از zram استفاده کردم، هم پکیج های کمتری نصب میشه و هم منطق فشرده سازی باعث میشه برای سیستم های قدیمی تر بهتر جواب بده. فعلا به جای پرداختن به انواع DE و WM با گنوم سر میکنم تا به دیگر اولویت های یادگیری بپردازم.
و این پست ادامه دارد …