همواره دوست داشتم از کوله پشتی بنویسم، اما نشد. اینبار اما از اواخر دیماه ۹۹ شروع کردم.
در این پست از زیاده گویی پرهیز کردهام. سعی میکنم به صورت خلاصه به مسائلی که توجه مرا در سال گذشته به خود جلب کرد بپردازم.
- سالدیجیکالا؛ تمرکز بالای من برای رسیدن به اهداف و ماموریت های دیجیکالایی.
- برای شناخت بهتر خودم مطالعه کردم. کتابهایی مانند سکوت و بازگشت به خود.
- آشنایی با روشی به نام بولت ژورنال برای یادداشت برداری. احساس خستگی ذهنی کمتر نسبت به دیگر روشها.
من از دوران دانشگاه به آرامی نوشتن روی کاغذ را متوقف کردم و از موبایل و تبلت برای نوشتن استفاده کردم. اما سال ۹۹ تصمیم گرفتم مجدد نوشتن روی کاغذ را شروع کنم. نوشتن روی کاغذ باعث میشود به افکار خود دوباره فکر کنید. این خود باعث آرام شدن فرایند تفکر میشود.
زمان میگذرد. مسئله، کیفیت زمان سپری شده است. کیفیت نه لزوما به معنی بهرهوری بالا، بلکه کیف و لذت از سپری کردن آن زمان. اگر دوباره آن لحظه را تجربه کنیم همان افعال را انجام میدهیم؟
فهمیدم برای رسیدن به صلح باید جنگید. فهمیدم اشتیاق، لازمه حرکت است.
کرونا از دو دیدگاه برای من قابل درنگ است.
- درک ارزش سلامتی و تلاش برای حفظ کیفیت سلامتی
- ارزشمندی ارتباطات و تلاش برای حفظ کیفیت آن.
تمرکز کاری من در بازار کار در سال های اخیر، حوزه های عملیاتی بوده. اما حالا تصمیم دارم حوزه های دیگر را تجربه کنم.
گزارش دهی و تعامل
از مهمترین مسائلی است که در ادامه مسیر کاری خودم باید مد نظر قرار دهم.
افزایش تمرکز
در عصری زندگی می کنیم که عوامل بیرونی زیادی باعث اختلال تمرکز ما میشوند.
از مهمترین عواملی که باعث میشود از لحظه سپری شده رضایت نداشته باشم، کمبود تمرکز در آن لحظه است. تصمیماتی که بدون تمرکز گرفته میشود. فعالیت ها و برنامهریزی هایی که بدون تمرکز انجام میشوند، در نهایت محکوم به عدم رضایت از لحظه حال میشوند.
با توجه به تغییر شرایط و کرونا، توجه ما هنگام کار کردن به ابزارهای موبایل بیشتر میشود چرا که عملا تنها راه ارتباطی محسوب میشود.
در کنار احتمالن پیامهای اصلی که برای ما ارسال میشود، پیامهای دیگر اپلیکیشنها تمرکز ما را روی مسئله اصلی کاهش میدهند. کاهش زمان استفاده از ابزارهای موبایلی در سال 1400 راهکاری است برای افزایش تمرکز.